Keramiste Jeanne van der Zee kocht met haar man en 2 zonen een oude vervallen hoeve met 2 hectare grond. De verbouwing is nog steeds aan de gang en zorgt voor veel column stof. Op Instagram: @oldmillpottery kun je al haar projecten volgen.
Koken onder de hooizolder
Anderhalf jaar geleden gingen we kijken naar een vervallen hoeve die te koop stond in de buurt van ons oude huis. We werden op slag verliefd op de plek, de karakteristieke boerderij, de stallen en het kleine molentje. De natuur had al jaren vrij spel en dus zaten alle gebouwen onder dikke lagen klimop en waren de klinkerstraatjes verborgen onder de grond. De ooit zo mooie luiken lagen in stukken op de grond en aan de meeste gebouwen moest dringend onderhoud worden gepleegd, omdat ze anders konden instorten. Mijn man en ik keken elkaar aan en dachten, dit is iets voor ons!
We fantaseerden dat als we de ergste klussen hadden afgewerkt, we onze woonkeuken in de deel (waar vroeger de koeien stonden) zouden maken. Deze ruimte was al wat gemoderniseerd, maar het had niet echt een functie in het huis. Vorige bewoners hadden een wasruimte en bijkeuken onder de oude hooizolder gemaakt. Daaronder zat een muurtje dat diende als afscheiding van de rest van de deel. Ik ben dol op oude originele elementen en probeer bij het inrichten oud en nieuw met elkaar te combineren. Ik schrok dan ook toen mijn man voorstelde de hooizolder weg te breken. Volgens hem was dat namelijk de beste plek voor het kookeiland. Zo kon je de hele ruimte overzien en tijdens het koken naar je gasten en naar de koeien van de buurman kijken.
De uurtjes na het klussen besteden we aan het ontwerpen van de keuken. En inderdaad, het 3d ontwerp programma waarmee we werken bevestigde het idee van mijn man. De zolder kon ook niet blijven zitten als dak boven het kookeiland, want mijn man was te lang om er onderdoor te kunnen lopen. Ik troostte mij met het feit dat de hooizolder in de loop der jaren toch al was veranderd en inmiddels verre van origineel was. Toen we ons huis kochten wisten we vrijwel niets over de geschiedenis, maar toevallig sprak ik iemand die ooit bij mij pottenbak les had gehad. Ze vertelde dat haar schoonvader in onze boerderij was geboren en vroeg of hij met zijn broers en zus langs mocht komen. Natuurlijk antwoordde ik: ja!
Ze vertelden verhalen over hun fijne jeugd op de hoeve, meer dan 80 jaar geleden. Hun moeder had een fruitboomgaard en verkocht groente en fruit aan huis en in de deel en in de varkensstal stond hun vee. Hun opa en oma waren waarschijnlijk de eerste bewoners geweest. Ook wisten ze te vertellen dat op de bewuste hooizolder vroeger de knecht sliep. Op de andere zolder, die al weg was, sliep de meid. Maar ze waren soms ook wel eens samen te vinden. Het was geweldig om de verhalen te horen. En we konden het merken dat de familie het fijn vond dat we de hoeve weer de liefde gaven, die het verdiende.
De oude palen die tevoorschijn kwamen bij het wegbreken van de hooizolder hebben we gerecycled en gebruikt voor de afwerking van de houten kastelementen. Het overige hout gebruikten we voor het frame boven het kookeiland. Van de handgemaakte kasten die we in de boerderij aantroffen, maakten we het kookeiland en de open kast. Het enige dat nu nog herinnert aan de hooizolder is de dwarsbalk in de muur, die we volledig zichtbaar hebben gemaakt. Waarom we voor een groene keuken hebben gekozen? Die is geïnspireerd op de heldere voorjaarstint van de weilanden die we kunnen zien, nu de zolder weg is. De keuken is het hart van de woning geworden en we hadden geen betere plek kunnen bedenken dan onder de hooizolder.