Column Landelijk Wonen Nov/dec ’23

Vurige liefde

Kijken naar een vuur geeft mij altijd een nostalgisch en behaaglijk gevoel. Misschien wordt dit gevoel veroorzaakt door een restje oerinstinct of omdat er bij een vuur altijd gezelligheid te vinden is. Het maakt me niet uit hoe het komt, want ik grijp elke gelegenheid aan om gezellig fikkie te stoken.

Ik merk dat ik niet de enige ben met een grote liefde voor vuur. Zodra het vuur buiten lekker begint te ruiken en de vlammen hun dansje uitvoeren, komt iedereen die op het erf is als een magneet op de vuurplaats af. Zo’n warm vuur is de kers op de taart na een dag hard werken in de buitenlucht.

Nog leuker dan zitten bij het vuur is koken boven vuur! Het magische hieraan is, is dat iedereen die blijft eten, begaan is met de bereiding van de maaltijd. Kinderen vermaken zich met het sprokkelen van hout en het vinden van mooie stokken om broodjes aan te bakken. Volwassenen bekommeren zich om het lager of hoger hangen van de pot of gaan op jacht naar lekkere groenten en kruiden uit de tuin.

Maar ondanks dat ik zo van vuurtjes hou, hadden we binnen nog niet gestookt. In de woonkamer zat al wel een oude Frase schouw met een gietijzeren haardplaat, maar omdat we nog niet wisten of deze veilig was, hadden we er nog niks mee gedaan. Deze klus stond onderaan de kluslijst. Het schilderen en opknappen van de woonkamer stond wel boven aan de to-do lijst.

Een leuk detail in de woonkamer is het oude koeienraampje dat naast de open haard zit. Dit raampje maakte het mogelijk om de koeien in de stal te controleren als die harder dan normaal gingen loeien. Zo hoefde de boer zijn plek bij de haard niet te verlaten, als er toch niks aan de hand bleek te zijn. Omdat onze kinderen hun slaapkamer op de plek hebben waar vroeger de stal begon en het raampje uitkijkt op de lange gang naar hun kamers, kunnen we het koeienraampje op een soortgelijke manier gebruiken 😉 Een aantal omgevallen bomen in ons kleine bos zorgden onverwacht voor meer werk. Maar het zichzelf aanbiedende hout gaf ook een een bepaald gevoel van zekerheid, in een tijd waarin energie levering ineens niet meer zo vanzelfsprekend leek te zijn. En zo kwam er toch een beetje verschuiving en verandering in de prioriteitenlijst.

Gewapend met kettingzagen, een kloofmachine, een hakselaar en een aantal vrienden hebben we van de bomen mooie haardblokken gemaakt, die nu lekker liggen te drogen. Met de hulp die we kregen was de klus toch nog vrij snel geklaard. Aanleiding voor een feestmaaltje boven het vuur natuurlijk. (Ik zei al dat ik elke gelegenheid om een vuur te maken aangreep toch?) De houtsnippers konden we mooi gebruiken in de moestuin en inmiddels lopen zelfs de stammen die we in de grond hebben laten staan al weer uit. Tijd om ons met de oude haard binnen te gaan bemoeien.

We haalden als eerste de oude gietijzeren haardplaat uit de schouw omdat hier scheuren in zaten. Toen we het loeizware ding goed konden bekijken, bleek dat de scheuren ooit al waren gerepareerd en dus konden we hem meteen terughangen. De schoorsteenveger inspecteerde de schoorsteen en na een flinke veeg beurt was de haard klaar voor gebruik. Eigenlijk was er dus helemaal niets aan de hand met de haard en konden we gelijk gaan stoken. Maar omdat we de hele woonkamer fris in de verf hadden gezet was dit wel even spannend, maar het ging goed.

Nu buiten de klussen stil liggen kruipen we met het gezin wat sneller voor de haard. Gezellig kletsen, want niemand hoeft dan online te zijn. Uren turen we dan naar de vlammen met een wijntje of chocomel en maken plannen voor het nieuwe jaar!