Column Landelijk Wonen: Van Melk naar klei

Omdat ik ruim 7 jaar geleden ben begonnen met het maken en verkopen van servies en interieur decoraties, was het mijn droom om een pottenbakkerij in onze molen te maken. Maar omdat het dak was ingestort en 2 van de 6 muren het begaven, was dit nog een hele uitdaging.

Op ons erf staat namelijk een oude rosmolen. Niet een molen met wieken dus, maar één met een groot houten rad aan de binnenkant. Hier liep vroeger een ros (een paard) rondjes om het grote rad te laten draaien. Dit rad stond weer in verbinding met een houten arm die naar de boerderij liep en daar werd in een ton de melk gekarnd tot boter. Toen het paard werd verkocht en er machines kwamen, werd de molen als bakhuisje gebruikt.

Toen we hier kwamen wonen was het dak van de molen deels ingestort en de niet oorspronkelijke glazen dakramen die er in waren gezet kwamen op onverwachte momenten naar beneden zetten. Levensgevaarlijk dus!

Omdat bij het repareren van het dak de muren begonnen te wankelen, rees even de vraag of het wel de moeite en kosten waard was om hem weer op te knappen. Ik kon de pottenbakkerij ook in een van de andere gebouwen maken. Maar al snel kwamen we tot de conclusie dat we zoiets unieks niet wilden laten verdwijnen. Sterker nog, de molen was een van de redenen dat we verliefd werden op deze plek!

Na wat tegenslagen waardoor de verbouwing meer dan een jaar duurde, was het eindelijk zo ver. Als een fenix uit de as herrezen, stond daar weer een prachtig gerestaureerde molen. Deze keer met verwarming, deuren en een zinken dak gemaakt door een loodgieter aangesloten bij een gilde. Op het dak siert nu een spriet, omdat we vermoeden dat die er vroeger ook op stond. Het houten rad is goed intact gebleven en wordt ondersteund met kabels. Mijn man wil hem ooit nog eens repareren, zodat hij weer kan draaien.

Toen de molen klaar was kon ik hem inrichten. We maakten een pantry van gerecycled hout, dat bij het verwijderen van een hooizolder vrij kwam. Ik vond een oude werkbank en een stokoud bakkersrek die fungeert als droogrek. Beetje bij beetje werd het een atelier en kon in eindelijk weer draaien.

Het is een heerlijke nostalgische werkplek geworden. Soms komen klanten hun aankoop in de molen ophalen. De verraste blik op hun gezicht als ze binnen staan, is goud waard en het lokt altijd vragen en interesse uit. Het feit dat er weer ambachtelijk gedraaid wordt, al is het nu geen melk maar klei, maakt voor ons het plaatje compleet.